Możliwości leczenia operacyjnego różnego rodzaju schorzeń zwykle zależą od rodzaju choroby, jej stadium lub ciężkości, ogólnego stanu zdrowia pacjenta, a także jego osobistych preferencji i wieku. Wyróżniamy dwa typy interwencji chirurgicznej: chirurgia otwarta oraz chirurgia małoinwazyjna, która dzieli się na chirurgię laparoskopową i chirurgię robotyczną. Ostateczną decyzję o wyborze metody zabiegu operacyjnego podejmuje lekarz.
Przy klasycznej, otwartej operacji lekarze wykonują duże nacięcie, aby dostać się do zmienionego chorobowo narządu. Dokładny rozmiar i lokalizacja nacięcia zależy od rodzaju wykonywanego zabiegu. Chirurgia otwarta pozwala lekarzom na zbadanie dotykiem zmienionych chorobowo narządów.
W przypadku laparoskopii chirurg stoi obok pacjenta i wykonuje zabieg przez kilka małych nacięć za pomocą niewielkiej kamery oraz długich, prostych instrumentów. Trójwymiarowa kamera o wysokiej rozdzielczości rejestruje powiększony obraz wnętrza ciała pacjenta i przesyła go do monitora na sali operacyjnej, dzięki czemu lekarz obserwuje operowany obszar.
Podczas operacji wspomaganej robotem chirurg zasiada przy specjalnej konsoli w pobliżu pacjenta i kontroluje narzędzia robotyczne, które zginają się i obracają na wszystkie strony. Chirurg ma do dyspozycji system z kamerą o wysokiej rozdzielczości, który powiększa widok wewnątrz ciała pacjenta. Robot przekłada ruchy dłoni chirurga na mniejsze, precyzyjne ruchy narzędzi robotycznych w ciele pacjenta. Chirurdzy stosujący chirurgię wspomaganą robotem mogą operować wykonując kilka małych nacięć w jamie brzusznej.
Chirurgia małoinwazyjna umożliwia mniejszą ingerencję w powłoki ciała i tkanki pacjenta, dzięki czemu pacjent może wrócić do domu już w drugiej dobie po zabiegu, a do pełnej sprawności również dochodzi wielokrotnie szybciej niż po tradycyjnej operacji. Wykorzystywane narzędzia zmniejszają także urazy wewnętrzne i krwawienia, dzięki czemu zmniejsza się prawdopodobieństwo komplikacji pooperacyjnych.
